Dog Niemiecki - wzorzec

Wzorzec FCI nr 235 

KRAJ POCHODZENIA: Niemcy. 

PRZEZNACZENIE: Pies towarzyszący, stróżujący i obrończy 

KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne. Sekcja 2. l Molosy, typ dogowaty. Nie podlegają próbom pracy. 

WYGLĄD OGÓLNY: Dog niemiecki łączy w swoim pięknym, szlachetnym wyglądzie potężną, mocną i zwartą budowę ciała z dumą i elegancją. Poprzez połączenie masywności, szlachetności i harmonii sylwetki ze szczególnie wyrazistą, pełną ekspresji głową, sprawia na obserwatorach wrażenie wspanialej rzeźby. Jest on Apollem wśród psich ras. 

PRAWIDŁOWE PROPORCJE: Sylwetka niemal kwadratowa. Dotyczy tu zwłaszcza samców. Długość tułowia od krawędzi mostka do guza kulszowego - nie powinna przekraczać wysokości w kłębie o więcej niż 5% u samców i l0% u suk. 

GŁOWA: 

Czaszka: W harmonii z resztą ciała, wydłużona, wąska, wyrazista, subtelnie wyrzeźbiona, szczególnie partia pod oczami. Łuki brwiowe dobrze rozwinięte, lecz bez szczególnego uwydatnienia. Odległości od czubka nosa do przełomu czołowego (stopu) i od przełomu czołowego do słabo zaznaczonej potylicy powinny być możliwie jednakowe. Górne linie kufy i czaszki powinny przebiegać równolegle. Głowa widziana z przodu musi sprawiać wrażenie wąskiej, przy czym grzbiet nosa powinien być możliwie szeroki, policzki jedynie słabo zaznaczone, w żadnym razie silnie uwydatnione. Przełom czołowy: Wyraźnie zaznaczony. 

TRZEWIOCZASZKA: 

Nos: Dobrze rozwinięty i wykształcony, szeroki z dużymi otworami. Musi być czarny. Wyjątek stanowią dogi arlekiny, u których czarny nos jest pożądany, ale tolerowany jest również plamisty lub cielisty. 

Kufa: Głęboka i możliwie prostokątna. Dobrze wykształcone kąty wargowe. Wargi ciemno pigmentowane. U dogów arlekinów tolerowane są wargi nie w pełni wybarwione bądź cieliste. 

Szczęki/Zgryz/Zęby: Szczęki dobrze wykształcone, szerokie. Zęby silne, zdrowe i kompletne (42 zęby zgodne z wzorem zębowym). Zgryz nożycowy. 

Oczy: Średniej wielkości, owalne, możliwie ciemne, o żywym, inteligentnym wyrazie i dobrze przylegających powiekach. W przypadku dogów błękitnych dopuszczalne są nieco jaśniejsze oczy. U arlekinów tolerowane są oczy jasne lub różnobarwne. 

Uszy: Z natury wiszące, wysoko osadzone, średniej wielkości. Przednie krawędzie przylegające do policzków. 

SZYJA: Długa, sucha, muskularna, o dobrze wykształconej nasadzie, lekko zwężająca się w kierunku głowy, z wysklepioną linią karku. Powinna być noszona uniesiona, lekko podana do przodu. 

TUŁÓW: 

Kłąb: Jest najwyższym punktem mocnego tułowia, utworzony przegrzebienie łopatek, które wystają ponad wyrostkami kolczystymi. 

Grzbiet: Krótki i zwarty, zbliżony do linii prostej, nieznacznie opadający ku tyłowi. 

Lędźwie: Lekko wysklepione, szerokie i silnie umięśnione. 

Zad: Szeroki, dobrze umięśniony, lekko opadający od kości krzyżowej do nasady ogona i niezauważalnie przechodzący w nasadę ogona. 

Klatka piersiowa: Sięgająca do stawu łokciowego. Dobrze wysklepiona, z sięgającymi daleko do tyłu żebrami. Pierś szeroka, z wyraźnym przedpiersiem. 

Dolna linia: Brzuch dobrze podciągnięty ku tyłowi, tworzy wraz ze spodem klatki piersiowej zgrabnie wygiętą linię. 

OGON: Sięgający do stawu skokowego, osadzony wysoko i szeroko, zwężający się równomiernie ku końcowi. W stanie spoczynku zwieszający się z naturalnym zagięciem, w stanie podniecenia lub w ruchu noszony z lekko szablastym wygięciem, jednak nie wyraźnie ponad linią grzbietu. Niepożądana "szczotka" na ogonie. 

KOŃCZYNY PRZEDNIE: 

Łopatki: Silnie umięśnione. Długie i ustawione ukośnie, tworzą z ramieniem kąt od 100 do 110 stopni. 

Ramiona: Mocne i muskularne, dobrze przylegające, powinny być nieco dłuższe niż łopatki. 

Łokcie: Nie mogą być ani zbyt przylegające, ani odstające. 

Przedramię: Mocne i muskularne, widziane z przodu i z boku - zupełnie proste. 

Staw nadgarstkowy: Mocny, stabilny, tylko nieznacznie wyróżniający się ze struktury przedramienia. 

Śródręcze: Mocne, widziane od przodu proste, widziane z boku nieznacznie nachylone do przodu. 

Łapa: Owalna, dobrze wysklepiona i zwarta („kocia łapa"). Pazury krótkie. mocne i możliwie ciemne. 

KOŃCZYNY TYLNE: 

Cały ich szkielet kostny pokryty jest silnie rozwiniętymi mięśniami, które sprawiają, że zad, biodra i uda są szerokie i zaokrąglone. Tylne kończyny są, patrząc od tyłu, równoległe do kończyn przednich. 

Uda: Długie, szerokie, bardzo muskularne. 

Kolana: Mocne, ustawione niemal dokładnie pod stawem biodrowym. 

Podudzie: Długie, prawie tej samej długości co udo, dobrze umięśnione. 

Staw skokowy: Mocny, stabilny, nie wykręcony ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. 

Śródstopie: Krótkie, mocne, ustawione niemal prostopadle do podłoża. 

Łapy: Owalne, dobrze wysklepione i mocno zwarte („kocia łapa"). Pazury krótkie, mocne, możliwie ciemne.

RUCH: Harmonijny, elastyczny, lekki, sprężysty, o długim wy kroku, (przestrzenny). Kończyny oglądane od przodu i od tyłu musza poruszać się równolegle. 

SKÓRA: Napięta, przylegająca, u psów jednobarwnych dobrze pigmentowana, u arlekinów rozkład pigmentu odpowiada występowaniu plam.

WŁOS: Bardzo krótki i gęsty, gładko przylegający, lśniący. 

UMASZCZENIE: Dogi niemiecki hodowane są w trzech niezależnych zestawieniach umaszczeń: żółte i pręgowane, arlekiny i czarne oraz błękitne. 

ŻÓŁTE: od jasnozłotożółtego do nasyconego złotożółtego. pożądana czarna maska. Niepożądane są małe, białe znaczenia na piersi i na palcach. 

PRĘGOWANE: maść podstawowa od jasnożółtej do złotożółtej z czarnymi, możliwie równomiernymi i wyraźnie rozłożonymi pręgami, przebiegającymi w kierunku żeber. Pożądana czarna maska. Niepożądane są małe, białe znaczenia na piersiach i na palcach. 

BIAŁY Z CZARNYMI PLAMAMI (tzw. Arlekin lub dog tygrysi): maść podstawowa czysto biała, możliwie bez przesiania, z rozłożonymi równomiernie na całym ciele nieregularnymi, poszarpanymi, lakowoczarnymi plamami. Niepożądane są plamy szare lub brązowe. 

CZARNE: lakowoczarne, białe znaczenia są dopuszczalne. Do tej odmiany zalicza się także dogi płaszczowe, u których czarny włos pokrywa płaszczowo tułów, natomiast kufa, szyja, pierś, brzuch, kończyny i koniec ogona mogą być białe oraz dogi o podstawowym umaszczeniu białym z dużymi czarnymi plamami (tzw. dogi płytowe). 

BŁĘKITNE: czysty stalowy błękit, dopuszczalne są białe znaczenia na piersi i na łapach. 

WIELKOŚĆ W KŁĘBIE :  samce co najmniej 80cm, suki co najmniej 72 cm.

WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa. 

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: 

Usposobienie: Agresywność, atakowanie spowodowane strachem. 

Nos: Rozszczepiony lub koloru wątrobianego. 

Uzębienie: Przodozgryz, tyłozgryz, zgryz krzyżowy. 

Umaszczenie: żółte lub pręgowane dogi z białą strzałką na czole. z białym kołnierzem, białymi palcami, skarpetkami lub białym końcem ogona. Błękitne dogi z białą strzałką na czole, białym kołnierzem, białymi skarpetkami lub białym końcem ogona. U arlekinów: całkowicie białe dogi (albinosy) oraz osobniki głuche; tzw. arlekiny porcelanowe (z przewagą błękitnych, szarych, żółtych lub pręgowanych plam), tzw. szare arlekiny (posiadające czarne plamy na szarym tle). 

Wielkość: Poniżej wskazanej wielkości minimalnej. 

UWAGA: Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie.